Zachowek w Warszawie

W sprawach o zachowek warto skorzystać z pomocy prawnej świadczonej przez naszą kancelarię w Warszawie. Pomagamy zarówno klientom w dochodzeniu należności, jak i osobom będącym spadkobiercami, od których osoby uprawnione mogą dochodzić roszczenia pieniężnego z tego tytułu. Ze względu na to, że nie jest łatwo ustalić wysokość roszczenia o zachowek (jest on inny niż wysokość udziału spadkowego), warto zgłosić się do kancelarii specjalizującej się w tego rodzaju sprawach.

Co to jest zachowek?

Zachowek to prawo, z którego można skorzystać w określonym czasie od chwili otwarcia spadku. Jeżeli jest się uprawnionym do otrzymania zachowku, to w pierwszej kolejności należy zwrócić się o jego wypłatę do spadkobiercy. Osobami uprawnionymi do zachowku są osoby powołane do spadku z ustawy, jednak w przypadku zachowku grupa ta jest ograniczona. O zachowek mogą wystąpić: małżonek, dzieci, wnuki i rodzice spadkodawcy, jeśli zostali pominięci w testamencie z uwzględnieniem kolejności dziedziczenia. Osobom tym przysługuje prawo żądania od osób powołanych w testamencie do spadku sumy pieniężnej stanowiącej równowartość należnego im zachowku. Rodzice są uprawnieni do zachowku jedynie w sytuacji, gdy spadkodawca nie miał dzieci, a wnuki w przypadku, gdy dzieci spadkodawcy nie żyją.

Co daje zachowek?

Zachowek zapewnia osobom wskazanym w ustawie korzyści pieniężne ze spadku. Korzyść ta stanowi równowartość części udziału spadkowego, który przypadłby uprawnionemu, gdyby dziedziczył z ustawy. Zachowek to suma pieniężna odpowiadająca połowie wartości udziału w spadku, jaki przypadałby uprawnionym do niego z ustawy. Wysokość zachowku zwiększa się do 2/3 udziału, gdy osoba do niego uprawniona nie ukończyła 18 lat lub jest trwale niezdolna do pracy. Osobie niewskazanej w testamencie, a mającej prawo do spadku z mocy ustawy, przysługuje więc roszczenie o zachowek względem wyznaczonych przez spadkodawcę osób, czyli spadkobierców. Uprawniony do zachowku otrzymuje pieniężną rekompensatę, natomiast nie staje się już spadkobiercą, np. nie odpowiada za długi spadkowe.

Nie mają prawa do żądania zachowku:

• małżonek, gdy spadkodawca wystąpił o rozwód z winy tego małżonka,
• osoba, która na mocy umowy zrzekła się dziedziczenia,
• osoba, która odrzuciła spadek, czyli nie chciała dziedziczyć i dostać spadku,
• osoba, która została uznana za niegodną,
• osoba, która została wydziedziczona.

Spadkodawca może wydziedziczyć dzieci, małżonka, i rodziców tylko w testamencie. Powód wydziedziczenia musi jasno wynikać z treści testamentu i muszą być podane przyczyny tego wydziedziczenia.

Do zachowku między innymi nie dolicza się:

• drobnych darowizn,
• darowizn dokonanych przed więcej niż 10 lat, licząc wstecz od daty otwarcia spadku,
• darowizn dokonanych na rzecz osób niebędących spadkobiercami,
• darowizn uczynionych, kiedy spadkodawca nie miał dzieci, chyba że darowizna została dokonana nie mniej niż 300 dni przed urodzeniem się dziecka,
• darowizn dokonanych dla małżonka dokonanych przed ślubem.

Powództwo z tytułu zachowku wytacza się przed sądem ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy, a jeżeli jego miejsca zamieszkania w Polsce nie da się ustalić, przed sądem miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy lub jego część. Prawo do zachowku jest ograniczone w czasie. Od 23 października 2011r. osoby uprawnione do zachowku mają aż 5 lat (do tej pory 3 lata) na zwrócenie się do spadkobierców o jego wypłatę.

Wróć do: Sprawy spadkowe