Zgodnie z obowiązującymi przepisami z zasiedzeniem nieruchomości mamy do czynienia wtedy, gdy osoba, która włada nieruchomością, mimo że nie jest jej prawnym właścicielem, to jednak zachowuję się jak prawowity właściciel. Jakie warunki należy spełnić, by doszło do nabycia prawa własności? Co dokładnie można zasiedzieć? W artykule znajdziesz odpowiedzi na wszystkie pytania.
Co to jest zasiedzenie nieruchomości?
Jednym ze sposobów na nabycie własności jest zasiedzenie nieruchomości, do którego dochodzi w wyniku używania cudzej rzeczy i zachowywania się niczym prawowity właściciel. W Kodeksie cywilnym można znaleźć informację, według której zasiedzenia nieruchomości może dokonać nie tylko osoba fizyczna, ale i osoba prawna. Wyróżniamy przypadki zasiedzenia zarówno w dobrej wierze, jak i w złej. Z drugim rodzajem sytuacji mamy do czynienia wtedy, gdy posiadacz samoistny wiedział, że nieruchomość mu nie przysługuje, a mimo wszystko nią władał.
Kiedy dochodzi do zasiedzenia?
Wyróżniamy następujące przesłanki, których spełnienie prowadzi do zasiedzenia nieruchomości:
- upływ określonego czasu,
- samoistne posiadanie nieruchomości,
- ciągłość posiadania.
Posiadacz samoistny dba o nieruchomość, przeprowadza remanenty, dokonuje grodzenia, podejmuje się inwestycji, odpowiada za płacenie podatków.
Jaka jest ciągłość posiadania? Okres ten zależy od charakteru zasiedzenia – od tego, czy miało ono miejsce w dobrej wierze, czy w złej. W pierwszym przypadku posiadacz samoistny nabywa nieruchomość po 20 latach, natomiast w przypadku złej wiary – po 30 latach.
Czego nie można zasiedzieć?
Warto również wspomnieć, co nie podlega zasiedzeniu. Są to części składowe (wynika to z tego, że nie mogą być one odrębnym przedmiotem praw rzeczowych i własności), np. jeden pokój, pomieszczenie gospodarcze, strych lub piwnica. Zasiedzeniu nie podlegają również nieruchomości przeznaczone do użytku publicznego oraz drogi publiczne.