alimenty przyznane przez sad

Jak zareagować, gdy osoba zobowiązana do płacenia alimentów uchyla się od tego obowiązku? Czy takie zachowanie może być potraktowane jako przestępstwo? To wcale nie jest rzadka sytuacja – wiele osób ma z tego powodu sporo trudności z utrzymaniem swojego dziecka. Jak działać zgodnie z prawem? Przeczytasz to w tym artykule.

Czym jest uporczywe uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego?

Według artykułu 209 Kodeksu karnego każda osoba, która uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego, określonego orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem bądź inną umową, może podlegać grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Dotyczy to sytuacji, kiedy to łączna wysokość zaległości stanowi równowartość minimum 3 świadczeń okresowych lub kiedy opóźnienie w zapłacie wynosi już co najmniej 3 miesiące.

Jak podkreślają adwokaci od alimentów, z uporczywym uchylaniem się od obowiązku alimentacyjnego mamy do czynienia wtedy, gdy sprawca – zdolny zarobkowo i majątkowo – z powodu złej woli nieustannie uchyla się od tego. Nie dotyczy to jednak sytuacji, w której zobowiązany może wykazać dramatyczną sytuację materialną bądź stracił pracę.

Jak ścigać niepłacenie alimentów?

Każde przestępstwo, związane z uchylaniem się od obowiązku płacenia alimentów, może być ścigane na wniosek pokrzywdzonego. Taki wniosek może być zainicjowany również przez odpowiedni organ pomocy społecznej lub inny organ podejmujący działania wobec dłużnika. Zawiadomienie można zgłosić najbliższej jednostce prokuratury lub na komendzie policji.

Należy zgromadzić odpowiednie dowody:

  • orzeczenie sądowe, według którego sprawca jest zobowiązany do płacenia alimentów,
  • wykazanie, że uchylanie się jest świadome i uporczywe,
  • potwierdzenie, że poszkodowany został narażony na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Analiza kilku wyroków może wykazać, że ani uzależnienie od alkoholu nie jest usprawiedliwieniem niepłacenia alimentów, ani brak motywacji do znalezienia lepszej pracy (mimo odpowiednich kompetencji) nie usprawiedliwia zobowiązanego od zaniechania płatności.